SOREN KIERKEGAARD’TA BİREYSEL VAROLUŞ VE BENLİK

Søren Kierkegaard geleneksel felsefenin bu zamana dek insanı açıklamada daha çok rasyonalist söylemi esas aldığını belirtir ve söylemin insanın bireyselliğini önemsemediğini düşünür. O, kendi düşüncesini oluştururken Hegel’in sisteminde nesnel/mutlak tinin gölgesi altında değersizleştirilmiş bireyi önemser. Çünkü bireysel varoluşu ikinci plandadır. Bundan dolayı salt akılcı söylemlerle tanımlanamayacağını, her zaman eksik kaldığını belirtir. İnsanı diğer varlıklardan ayıran en önemli niteliğin onun tinselliği olduğunu düşünen korku, kaygı, umutsuzluk gibi insana özgü psikolojik öğeleri dikkate alarak somut bir insan profili resmeder. varoluşundan hareket ederek yeni perspektif geliştirir. Varoluşçu düşüncenin kurucusu olarak kabul edilen kendiliğinin seçimler yoluyla oluştuğunu Somut üç farklı seçimle kendiliğine hakikate ulaşır. Estetik, etik dinî seçim temel karşımıza çıkar. Kierkegaard’a göre üst seçimdir. İnsan olanı seçtiğinde Tanrı karşısındaki eksikliğini acziyetini fark eder olabilir. Kendilik’e dolayısıyla ulaşmak da içselliğiyle mümkündür.